:054:กิเลสนั้นมันยังมีอยู่คู่กับโลก แต่เราไม่รู้ไม่เห็น เพราะว่ามันซ่อนอยู่ มันหลับอยู่ มันโดนกดทับอยู่ รอเวลาที่เราเผลอและรอเวลาที่มันตื่นเมื่อมีการปลุกเร้า กิเลสมันเหมือนเชื้อโรคร้ายในกายเรา มันสั่งสมฝักตัวอยู่ รอเวลาที่ร่างกายเราอ่อนแอไร้ภูมิต้านทาน หรือว่าอาหารที่แสลงต่อโรค มันก็จะแสดงผลออกมาให้เห็น
กิเลสก็เช่นเดียวกัน มันรอวันเวลาที่จะถูกกระตุ้นให้ตื่นโดยผัสสะ คือสิ่งที่มากระทบทั้งหลาย และบางคร้งถ้าไม่มีผัสสะที่ไม่สนองต่อกิเลสนั้น มันก็ไม่แสดงออกมา จนทำให้เราไม่เห็นมัน ไม่คุ้นเคยกับมัน จนคิดว่ามันไม่มีกิเลสแล้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ากลัว ตราบใดที่สติและสัมปชัญญะของเรายังไม่เต็มรอบเป็น"มหาสติปัฏฐาน"แล้ว ก็ยังมีช่องว่างให้กิเลสที่จรมาเข้าไปพักอาศัย และถ้าองค์แห่งคุณธรรมภายในยังไม่เข้มแข็งพอ ก็ย่อมมีโอกาศที่พลาดเผลอให้กิเลสเข้ามาครอบงำจิตได้
เราต้องเพิ่มกำลังของสติและสัมปชัญญะให้มากขึ้น ระลึกรู้ให้เท่าทันอารมณ์ ความรู้สึกทั้งหลายทั้งภายนอกและภายใน รู้จักข่มใจและยับยั้ง โดยการพิจารณาให้เห็นทุกข์ เห็นภัยเห็นโทษ และสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ในอารมณ์ทั้งหลายเหล่านั้น ให้เท่าทัน รวดเร็วและฉับไวในสิ่งที่มากระทบ ให้ชำนาญจนเป็นความเคยชิน ในการคิดพิจารณาโดยการฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา ให้สมกับคำที่ว่า"เพียรเผากิเลสให้เร้าร้อน จนมันซ่อนอยู่ไม่ได้"
:059:แด่อารมณ์ธรรมในยามเช้าที่ปลุกเร้ากิเลสให้ปรากฏออกมาให้เห็น
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๕๔ น. ณ ชายป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี
:016:เมฆน้อย ลอยเลื่อน เคลื่อนไหว
ผ่านไป ด้วยแรง ลมส่ง
เปิดฟ้า วันใหม่ มั่นคง
ยืนยง คู่โลก ยาวนาน
โชคดี ที่ยัง หายใจ
วันใหม่ ยังได้ เล่าขาน
ชีวิต ยังคง เบิกบาน
สำราญ ด้วยธรรม นำทาง
ชีวิต ที่ยัง เหลืออยู่
เรียนรู้ ที่จะ สรรค์สร้าง
ถึงการ รู้จัก ละวาง
ตามอย่าง แนวทาง ข้อวัตร
ศึกษา พระธรรม คำสอน
มาก่อน จึงจะ ปฏิบัติ
ธรรมนั้น ไม่มี ทางลัด
ฝึกหัด ไปตาม ขั้นตอน
สั่งสม อบรม อินทรีย์
สติ ต้องดี เสียก่อน
สำรวม อินทรีย์ สังวร
ถอดถอน ตัณหา อุปาทาน
เดินตาม แนวทาง พุทธะ
ตามหลัก ไปอย่าง อาจหาญ
สิ่งนี้ นั้นคือ การงาน
สืบสาน เส้นทาง สายธรรม...
:016:แด่ความโชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
