กระดานสนทนาวัดบางพระ

ตื่นเช้าทรงอารมณ์ปิติไว้....
ปฏิบัติตัวแบบสบายๆไม่ตึงเกินไปและไม่หย่อนเกินไป
ศรัทธาเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เสริมต่อ รักษาไว้ทันที
ใช้เวลาพักผ่อนด้วยการค้นคว้าตำราธรรมะ
ที่เป็นปริยัติเพื่อทำความเข้าใจในธรรมให้ถูกต้อง
ยกโพชฌงค์ ๗ ขึ้นมาพิจารณาตามลำดับชั้น
ไล่เรียงสภาวะธรรมขององค์โพชฌงค์ ๗
เชื่อมโยงไปสู่ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ที่เป็นสัมปยุตตธรรม
พิจารณาอิทธิบาท ๔ ข้อวิมังสา ทบทวนใคร่ครวญ
การปฏิบัติที่ผ่านมา และสภาวะธรรมต่างๆของกรรมฐานแต่ละกอง
ที่ได้เคยปฏิบัติมาแยกแยะหมวดหมู่ของการปฏิบัติแต่ละอย่างได้ชัดเจน
เกิดสภาวะปิติเอิบอิ่มในธรรม....
การปรุงแต่งในปุญญาภิสังขารบางครั้งก็เป็นทุกข์ได้
เพราะว่าเกินความพอดีทำให้เกิดความฟุ้งซ่านได้
จะทำอะไรก็ตามต้องอยู่บนพื้นฐานของความพอดีและความเหมาะสม
ไม่เช่นนั้นแล้วจะทำให้เป็นทุกข์เป็นโทษได้
จึงต้องพยายามควบคุมตวามคิคความอยาก
ให้อยู่ในกรอบในกฏเกณฑ์ของความพอดี
ประคับประคองจิตไว้ให้เป็นกุศลจิตตลอดเวลา
ทรงไว้ในอารมณ์ปิติกำหนดสติและสัมปชัญะ
พิจารณาธรรมตามดูตามรู้ตามเห็นในอารมณ์ที่เกิดขึ้น
ทำความรู้ตัวทั่วพร้อม โปร่ง โล่ง เบา สบาย เจริญในธรรรม...
 :054:แด่โพชฌงค์ ๗ องค์ปัญญาตรัสรู้และโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ที่เป็นสัมปยุตตธรรม
                  ด้วยความเชื่อมั่นและศรัทธาในธรรม ปรารถนาดีและไมตรีจิต
                         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-กลุ่มยุทธธรรมสัญจร
๗ กันยายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๕๔ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย

กราบนมัสการหลวงอาครับ

ผมชอบคำว่า "พอดีและพอเหมาะสม" มากๆครับ

เวลาคนที่เริ่มปฏิบัติธรรมใหม่ๆ มักจะเข้าใจผิด  เลยชอบพาตนเองปลีกออกจากเพื่อน ครอบครัว  สังคม  และคนรอบข้าง   โดยที่เข้าใจผิดคิดว่าคนปฏิบัติธรรมต้องปลีกวิเวกออกจากผู้อื่น  แต่แท้ที่จริงแล้วถ้าคนที่เข้าใจจริงๆจะทราบว่า  ธรรมะสามารถปฏิบัติได้ทุกที่ ทุกเวลา และเวลาปฏิบัติธรรมก็สามารถอยู่ร่วมกับสังคม คนรอบข้างได้  

ผมเป็นคนหนึ่งเมื่อสิบปีก่อน เคยปฏิบัติธรรมโดยไม่ใช่ความพอดี และความเหมาะสม  เลยทำให้คนรอบข้างรู้สึกแอนตี้และเป็นห่วงครับ  แต่เมื่อได้เห็นคนรอบข้างรู้สึกกับเราแบบนั้น  ก็หันมาพิจารณาหาเหตุ  จึงทราบว่าผมไม่อยู่ในความพอดี และความเหมาะสม   จึงไค่อยๆปรับเปลี่ยนตนเองเสียใหม่ครับ

กราบขอบพระคุณหลวงอาด้วยนะครับ

                                                                                ขอบพระคุณครับ....    

โพธิปักขิยธรรม หรือ โพธิปักขิยธรรม 37 เป็นธรรมอันเป็นฝักฝ่ายแห่งความตรัสรู้ คือ เกื้อกูลแก่การตรัสรู้ เกื้อหนุนแก่อริยมรรค มี 37 ประการคือ

สติปัฏฐาน 4
สัมมัปปธาน 4
อิทธิบาท 4
อินทรีย์ 5
พละ 5
โพชฌงค์ 7
มรรคมีองค์ 8

โพธิปักขิยธรรม ในบางแห่งตรัสหมายถึงโพชฌงค์ 7[1] เช่น
"ภิกษุทั้งหลาย ก็โพธิปักขิยธรรมเป็นไฉน? คือ สัทธินทรีย์ เป็นโพธิปักขิยธรรมย่อมเป็นไปเพื่อความตรัสรู้ วิริยินทรีย์ ... สตินทรีย์ ... สมาธินทรีย์ ...ปัญญินทรีย์ เป็นโพธิปักขิยธรรม ย่อมเป็นไปเพื่อความตรัสรู้."
"ภิกษุทั้งหลาย บรรดาสัตว์ดิรัจฉานทุกจำพวก สีหมฤคราช โลกกล่าวว่า เป็นยอดของสัตว์เหล่านั้น เพราะมีกำลัง มีฝีเท้า มีความกล้า ฉันใด บรรดาโพธิปักขิยธรรม ทุกอย่าง ปัญญินทรีย์ เรากล่าวว่า เป็นยอดแห่งโพธิปักขิยธรรมเหล่านั้น เพราะเป็นไปเพื่อความ ตรัสรู้ ฉันนั้นเหมือนกัน."
ส่วนที่ตรัสถึงโพธิปักขิยธรรม 37 ประการโดยตรง เช่น
"ภิกษุเป็นผู้มีธรรมงามอย่างไร ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วย ความเพียรในการเจริญโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการเนืองๆ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นผู้มีธรรมงามอย่างนี้แล ภิกษุเป็นผู้มีศีลงาม มีธรรมงาม ด้วยประการดังนี้[2] ฯ"

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%9E%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%82%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1