เรื่องเล่าจากราวป่า บันทึกมาให้ได้ชม
บางครั้งก็ขื่นขม เพราะสังคมเห็นแก่ตัว
หลายร่างต้องลาลับ กายแตกดับเพราะคนชั่ว
โลภหลงและเมามัว ไม่หวาดกลัวซึ่งเวรกรรม
บุกรุกทำลายป่า อีกทั้งล่าสัตว์ด้วยซ้ำ
ก่อเวรและสร้างกรรม ป่าชอกช้ำเพราะมือคน
ป่าไม้สายชีวิต ป่าคือมิตรทุกแห่งหน
ป่าไม้ต้นสายชล ป่าสร้างฝนบนพื้นดิน
ช่วยกันรักษาป่า ให้งามตาไปทุกถิ่น
ป่าไม้สายชีวิน ถ้าป่าสิ้นโลกบรรลัย...
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๙ กรกฎาคม ๒๕๕๓ เวลา ๐๖.๕๓ น. ณ มุมหนึ่งของป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี