กระดานสนทนาวัดบางพระ

ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
 ๖ สิงหาคม ๒๕๕๓
......รอยทาง.......
                   ฝนตกตลอดคืน ตื่นตามปกติ ออกไปทำกิจวัตรของสงฆ์
กลับจากบิณฑบาตรแล้ว ขึ้นมาเขียนบันทึกตามเวลาปกติคือ ๐๗.๔๕ น.
ใช้เวลาประมาณ ๔๕ นาทีในการเขียนบันทึก ซึ่งจะช้าเสียเวลาตอนเขียน
บทกวี ซึ่งต้องคิดหาคำสัมผัสและต้องวางโครงเรื่อง ว่าจะนำเสนอเรื่ิองอะไร
ซึ่งต้องใช้เวลา จึงทำให้บางวันเขียนไม่ทันในเวลา ต้องพักลงไปทำกิจก่อน
เสร็จแล้วจึงกลับมาเขียนใหม่ ฝนตกตลอดวันลงไปทำงานไม่ได้ เลยต้องอยู่
แต่บนศาลาที่พัก นั่งอ่านหนังสือ ค้นหาข้อมูลข่าวสารต่างๆ จนได้เวลาที่จะทำ
กิจในภาคค่ำต่อไป
........รอยธรรม......
                             สมัยที่จำพรรษาที่วัดถ้ำเสือ ได้มีโอกาศช่วยงานและใกล้ชิด
กับหลวงพ่อจำเนียร สีลเสฏโฐ ตอนใหม่ๆมีความสงสัยว่าทำไมหลวงพ่อไม่ค่อยจะนอน
ท่านหาอะไรทำอยู่เสมอไม่หยุดนิ่ง ทำไมท่านไม่เดินจงกรม ทำไมท่านไม่นั่งสมาธิภาวนา
ท่านเอาเวลาไหนปฏิบัติธรรม แต่เมื่อเราได้ศึกษาและได้ปฏิบัติจึงรู้ว่า ทุกเวลา ทุกขณะนั้น
ท่านปฏิบัติธรรม เจริญสติอยู่ตลอดเวลา ตามแนวทางของสติปัฏฐาน ๔ คือมีสติอยู่กับกาย
เวทนา จิตและธรรม จึงได้ยึดถือมาเป็นแนวทางของการปฏิบัติตลอดมา การปฏิบัติธรรมนั้น
ไม่ได้อยู่แต่เพียงรูปแบบ คือต้องนั่งสมาธิ ต้องเดินจงกรมเท่านั้น แต่สิ่งที่สำคัญของการปฏิบัติ
ก็คือการมีสติและสัมปชัญญะ อยู่กับ กาย เวทนา จิต ธรรม ตามความเหมาะสม ของจังหวะ
เวลา โอกาศ สถานที่ และบุคคล ซึ่งถ้าเราไปยึดติดว่าต้องทำอย่างนั้น ต้องทำอย่างนี้ จึงจะเป็น
การปฏิบัติธรรม มันก็จะเป็นสีลพรตปรามาสไปทันที
........รอยกวี........
                        ฝนพรำ แต่ค่ำคืน     จากดึกดื่น  จนฟ้าสาย
                   เปียกปอน ไปทั่วกาย     เพราะต้องสาย ฝนพัดมา
                   กายหนาว  สั่นสะท้าน    แต่ใจนั้น    ไม่นำพา
                   เจริญ   ภาวนา             ทุกเวลา    ที่รู้ตัว
                   ดูกาย  และดูจิต           ดูความคิด  ดูไปทั่ว
                   รู้กาย   และรู้ตัว           ไม่เมามัว   ตามอารมณ์
                   รู้ทัน    การเกิดดับ        ทุกสิ่งสรรพ ตามเหมาะสม
                   ให้เกิด  ความกลืนกลม   ให้เหมาะสม กับเหตุการณ์
                        ศึกษา  ปริยัติ         ปฏิบัติ  กรรมฐาน
                   ปฏิเวท  คือผลงาน        เกิดจากการ  ภาวนา
                   ศีลนั้น   คือสติ             สมาธิ  ขั้นต่อมา
                   ก่อเกิด  ซึ่งปัญญา         ไตรสิกขา  ที่ต้องทำ
                   นั่นคือ  กิจวัตร              ปฏิบัติ    อยู่ประจำ
                   ศึกษา ในข้อธรรม          แล้วน้อมนำ กระทำตาม
                   เดินตาม เส้นทางธรรม     ไม่ล่วงล้ำ  สิ่งเลวทราม
                   ศีลนั้น   ทำให้งาม         เดินก้าวตาม ครูอาจารย์
                   แบบอย่าง ในทางพุทธ    บริสุทธิ์   ควรเล่าขาน
                   แบบอย่าง มีมานาน        ครูอาจารย์ ท่านทำมา
                   เรียนรู้  ดูแบบอย่าง        เป็นแนวทาง ให้ศึกษา
                   สืบต่อ  กันเรื่อยมา         ศาสนา  พุทธของเรา...
                           ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
                            ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต 
                                 รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๖ สิงหาคม ๒๕๕๓ เวลา ๐๗.๒๙ น. ณ ศาลาน้อย ริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย       
                         
                   

กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ได้ข่าวช่วงนี้แถบภาคอีสานฝนจะตกหนัก ท่านดูแลสุขภาพด้วยครับ