ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๑๓ กันยายน ๒๕๕๓
.....รอยทาง.....
ฝนยังตกอยู่ตลอดทั้งวันทั้งคืน ตื่นตามเวลาปกติ ทำกิจวัตรในภาคเช้าอย่างที่เคยทำมา
ตอนสายๆหลังจากฉันเช้าแล้ว ลงไปสงเคราะห์ญาติโยมที่มากันหลายคณะ ญาติโยมกลับกันหมดประมาณ
ใกล้เที่ยง กลับขึ้นศาลาที่พัก ฝนตกหนักมาก น้ำในลานวัดระบายไม่ทัน ทำให้น้ำเจิ่งนองทั่วบริเวณลานวัด
ลงไปช่วยกันเปิดทางน้ำและเก็บของขึ้นไว้ที่สูง เพราะน้ำท่วมห้องเก็บของ สูงประมาณ ๓๐ ซ.ม. ทำให้ข้าว
เปลือกที่เก็บไว้เปียกน้ำ น้ำท่วมอยู่ประมาณชั่วโมงกว่าๆจึงจะระบายหมด ตอนเย็นลงไปทำกิจวัตรตามปกติ
อากาศเริ่มจะเย็นลง ปีนี้ความหนาวน่าจะมาเร็วและอากาศคงจะหนาวมาก เพราะว่าปีนี้ฝนตกหนัก ซึ่งเท่าที่ได้
สังเกตุมาหลายปีแล้วนั้น ประมาณได้ว่าถ้าปีไหนฝนตกหนัก ปีนั้นอากาศจะหนาวมากและหนาวนาน
.....รอยธรรม.....
โรคที่รักษายากที่สุดคือโรคอุปาทาน เพราะว่ามันเกิดที่จิต มันยึดติดอยู่ ใจมันคิดอยู่ตลอดว่า
โรคนั้นยังไม่หาย มันยังเป็นอย่างนั้นอย่างนี้อยู่ จิตมันจะสร้างภาพและอาการของโรคที่คิดว่าเป็นอยู่ขึ้นมาตลอด
การที่จะรักษาโรคอุปาทานนั้น จึงจำเป็นต้องมีพิธีกรรม เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจ ให้เขาเกิดความศรัทธาในการ
รักษา เพื่อให้เชื่อว่าอาการที่เขาเป็นอยู่นั้น ได้รับการรักษาและแก้ไขให้แล้ว พิธีกรรมนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องมีและ
ต้องทำ แต่สิ่งที่สำคัญนั้นก็คือ ผู้ประกอบพิธีต้องระลึกรู้และเข้าใจในพิธีกรรมนั้นว่าเป็นไปเพื่ออะไร ทำไมต้องทำ
เจตนาของผู้ประกอบพิธีกรรมนั้นต้องบริสุทธิ์ ไม่ใช่เป็นไปเพื่อแสวงหาเอกลาภ หลอกลวง มอมเมาให้หลงงมงาย
เพื่อให้ได้มาซึ่งความศรัทธาและเอกลาภจากการทำพิธีนั้น พิธีกรรมนั้นจึงเป็นการรักษาในเชิงจิตวิทยา เพื่อรักษาโรค
ทางจิตชนิดหนึ่ง ที่พึงต้องกระทำ
โลภัง ธัมมานัง ปริปันโถ...ความโลภเป็นอันตรายต่อธรรมท้งหลาย เป็นอันตรายต่อความเจริญในธรรม
โกโธ ธัมมานัง ปริปันโถ...ความโกรธเป็นอันตรายต่อสติและปัญญาของตนเอง ถ้าเผลอสติหลงไปกับอารมณ์นั้น
มันจะเป็นการทำลายตนเอง ความโลภและความโกรธจึงเป็นอันตรายต่อธรรมทั้งหลาย ทำลายชื่อเสียง เกียรติยศ
และความดีทั้งหลายให้พังทะลายลง
หากคนเราประพฤติปฏิบัติตามธรรมะที่เป็นจริง และทำให้จริงได้แล้ว สังคมก็จะไม่เดือดร้อนวุ่นวาย เหตุที่
ทำให้สังคมมีปัญหาอย่างที่เป็นอยู่นั้น เพราะว่าสังคมไม่ยอมรับนับถือบทบาทและหน้าที่ในบทบาทของแต่ละคน
ไม่ประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนของแต่ละศาสนาที่ตนนับถือ เอาทิฏฐิมานะและอัตตาของตนเองเป็นใหญ่
สังคมจึ่งวุ่นวาย เหมือนที่หลวงพ่อพุทธทาสท่านได้กล่าวไว้ว่า...เมื่อศีลธรรมไม่กลับมา โลกาจะวินาศ....เพราะว่าคน
นั้นขาดซึ่งหลักธรรมในการดำรงค์ชีวิต จึงคิดผิด ทำผิด ไปตามอำนาจของกิเลสและตัณหา
ทานัง เทติ...การให้ทานนั้นเป็นเครื่องขัดเกลาอันดับแรก ทำบ่อยๆแล้วความเห็นแก่ตัวก็จะเบาบางลง
รู้จักเสียสละ ไม่ตระหนี่หวงแหน แล้วคุณธรรมที่สูงกว่าดีกว่าก็จะปรากฏขึ้นมาในจิตของผู้นั้นเอง
.....รอยกวี.....
สายลม......
โอบกอดเมฆหมอกบนฟ้า
เริงร่าเคลื่อนคล้อยลอยใหล
ใบไม้ต้องลมแกว่งไกว
เมฆน้อยลอยใหลไปมา
ท้องฟ้าเมื่อคราหลังฝน
ที่เคยหมองหม่นก็แจ่มใส
เมฆหมอกครึ้มดำก็เปลี่ยนไป
กลายเป็นเมฆใหม่นวลตา
สายน้ำ.....
ใหลรินเรื่อยไปไม่ขาดสาย
หลังฝนสายน้ำก็กลับกลาย
จากที่เคยใสเป็นขุ่นแดง
ใหลแรงและสูงขึ้นกว่าเดิม
ฝนเติมกำลังให้กับสายน้ำ
สายน้ำเมื่อยามหลังฝน
ขุ่นข้นและใหลเชี่ยวแรง
แสงแดด.....
สาดส่องผ่านม่านเมฆหมอก
บ่งบอกให้รู้ว่าฟ้าแจ่มใส
คือฟ้าหลังฝนที่เปลี่ยนไป
กลับมาแจ่มใสหลังมืดมน
ปลุกปลอบใจคนให้ตื่นฟื้นมา
ผีเสื้อ แมงปอเริงร่าออกโบยบิน
ไอกลิ่นของดินลอยโชยมา
สายลม...สายน้ำ...แสงแดด...
เปลี่ยนแปลงไปตามฤดูกาล
เป็นอย่างนั้นมานานและต่อไป
แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นที่ใจ
ขึ้นอยู่กับจิตและวิจารณญาน
ความอยากและความต้องการ
ของแต่ละคนในเวลาขณะนั้น
ที่แตกต่างกันด้วยสติและคุณธรรม.....
......................................
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๓ กันยายน ๒๕๕๓ เวลา ๐๘.๕๕ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
