ใด้คับ ต้องเล่าตั้งแต่ปี 50 คับ ผมใด้ไปรับราชการอยู่ค่ายปิเหล็ง ฉก.นธ.31 อ.เจาะไอร้อง วันที่ 7 ก.ค. 50 ครับ
ผมตำเเหน่งนายสิบพยาบาล พอดีมีการจัดชุดเเพทย์เครื่อนที่ครับ ที่ต.ริโก๋ อ.สุใหงปาดี เเล้วก่อเสร็จประมาณ 16.00
ผมก็กำลังจะกลับ ฉก. เเล้วมีวิทยุ แจ้งมาว่ามีชุดลาดตระเวนของกองร้อย ปะทะกับ ผ.ก.ร. ที่บ้านดอเฮะ ต. ริโก๋ ซิ่งมันใกล้กับที่ผมอยู่
ก่อเลยไปสมทบ พอถึงที่เกิดเหตุ ก็พบพลๆทหารโดนยิงที่หน้าขา ผม กับเพื่อน เเละหมอ ก็ต้องเอาคนเจ็บออกจากพื้นที่ปะทะ
เเต่ตรงนั้นยังยิงกันอยู่เลยไม่รู้ว่ากระสุนมาจาทางใหนบ้าง เพราะ พอชุดผมไปถึง ที่ตามมาก็มี ต.ช.ด , ต.ร , ทหารพราน
เต็มไปหมด ที่สำคัญ มันอยู่ตรงนี้คับ ที่ผมต้องไปเอาทหารออกจากพื้นที่น่ะ มันไปนอน อยู่หน้าเเนวเลย โจรก่ออยู่ในป่ายาง
ฝ่ายเราอยู่อีกฝั่ง แต่ทหารอยู่ตรงกลางเลย (ขนานตอนพิมพ์ยังขนลุกเลย ) ผมกับเพื่อนต้องคลานเข้าไปน่ะ พอเข้าไปกับเพื่อนเหมือนมันมีกระสุนปืนไม่ทราบขนาน ผ่านหู โดนต้นไม้บ้าง
เเต่ไอ้ที่ผมเสียวก็คือมันมีกระสุนผ่านผมไปโดนเปลน่ะ เป็นเปลอลูมิเนียม เปนรูเลย เปลก่ออยู่ข้างๆๆผมกับเพื่อน
ผมเลยหมอบติดดินเลย กลัวด้วย มันเป็นครั้งเเรกด้วย เพราะผิ่งจบจาก รร.นส.ทบ. ด้วย
ก็เจองานใหญ่เลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพระเพื่อนผมรือพระของผม
เเต่ที่ผมห้อย มี เหรียญ ปี 19นี้ เเละ ตะกรุดหอมเชียงปี44 น่ะ พวกรุ่นพี่ ก็มาขอดูพระผมกับเพื่อนผมเลย ก็โจรน่ะอยู่ตรงห้าผมเเค่ไม่ถึง20เมตร
โจรก็โดนยิงเเต่ยังไม่ตาย เเถมมันก็มีปืนด้วย ไม่รู่ว่าเป็นกระสุนของมันรือเปล่า
เเละก็มีอีหลายครั้งครับ เกี่ยวกับ ประสบการณ์เเคลวคลาดของหลวงปู่น่ะเดี๋ยววันหน้าเเล้วกับน่ะครับ ขอบคุณ ครับที่มาช่วยดูน่ะครับ
