คืองี้ครับ..ผมค่อนข้างสงสัยว่าการที่เราสวดมนต์ไหว้พระ หรือ ทำสมาธิ
เราจำเป็นจะต้องทำในท่านั่งเสมอไปหรือเปล่า...และการสวดมนต์เนี่ย
จำเป็นไหมว่าเราต้องพนมมือ..หากเรานอนลงในท่าปล่อยมือปล่อยขา
ตามสบายแล้วหลับตาสวดมนต์ภาวนา หรือ ทำสมาธิ...จะได้อานิสงฆ์
เหมือนการนั่งสวดมนต์หรือทำสมาธิหรือไม่
เพราะผมเห็นเกจิอาจารย์หลายท่านเมื่ออายุมากๆเฉียดร้อยปี..ท่านก็มักจะ
นอนบนเตียงพยาบาลเพราะนั่งไม่ไหวแล้ว...แต่ท่านกลับนอนสวดมนต์
และปลุกเสกวัตถุมงคลให้ลูกศิษย์ได้...ยังไม่นับคนพิการที่อาจไม่มีมือทำให้
ไม่สามารถพนมมือได้..หรือบางคนขาขาดก็คงจะนั่งเหมือนคนปกติไม่ได้
ที่ถามเนี่ย..ก็เพราะว่าทุกวันนี้ผมนั่งสวดมนต์นานๆไม่ไหวจริงๆครับ
ไม่ใช่เพราะแก่หรอก เพิ่งอายุ 30 เอง...แต่บางครั้งเราทำงานนั่งหน้าคอมพ์
และเดินไปเดินมาทั้งวันทำให้ร่างกายอ่อนล้า...พอกลับบ้านก็อยากเอนหลัง
แต่ใจมันก็อยากสวดมนต์ไหว้พระทำสมาธิก่อนนอน...บางครั้งผมก็นอนสวดมนต์
(โดยไม่ได้พนมมือ ) และ ทำสมาธิท่องพุทโธ หรือ คาถา ของหลวงพ่อต่างๆ
ที่นับถือจนกระทั่งเผลอหลับไปเลยอยู่บ่อยๆ...แล้วอย่างนี้จะเกิดอานิสงฆ์เหมือน
คนที่เค้านั่งสวดมนต์ภาวนา และ นั่งสมาธิในท่าปกติมั้ยครับ
หากเป็นการไม่ถูกต้องหรือไม่เหมาะสม..จะได้ยอมกลับมานั่งสวดมนต์ทำสมาธิต่อไป