อุทิศส่วนบุญให้คนตาย...จะได้รับหรือไม่?

[ทรงกลด]

อุทิศส่วนบุญให้คนตาย...จะได้รับหรือไม่?
มิลินทปัญหา ฉบับการ์ตูน





ที่มา
http://mblog.manager.co.th/intellect/th-42066/

[ทรงกลด]

อุทิศส่วนบุญให้คนตาย...จะได้รับหรือไม่?
มิลินทปัญหา ฉบับการ์ตูน






ที่มา
http://mblog.manager.co.th/intellect/th-42066/

[ทรงกลด]

อุทิศส่วนบุญให้คนตาย...จะได้รับหรือไม่?
มิลินทปัญหา ฉบับการ์ตูน






ที่มา
http://mblog.manager.co.th/intellect/th-42066/

[ทรงกลด]

อุทิศส่วนบุญให้คนตาย...จะได้รับหรือไม่?
มิลินทปัญหา ฉบับการ์ตูน




ที่มา
http://www.palungdham.com/

[ทรงกลด]

นิทานสอนใจ : อุทิศส่วนกุศลให้แก่ "ความดี"
โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์   24 เมษายน 2554 11:23 น.

       เรื่องนี้มาแปลกมาก มีด้วยหรือที่ไปอุทิศส่วนกุศลให้แก่ความดี เท่าที่เคยรู้ ๆ กันนั้น คงทั้งหลายมีแต่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่คนที่ตายไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าความดีได้ตายจากโลกนี้แล้วกระมัง จึงต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้
      
       อ่านเรื่องกันก่อนดีกว่าครับ...
      
       คนที่ทำบุญอุทิศให้แก่ความดีนั้น เป็นพราหมณ์หญิงแห่งเมืองสาวัตถี เมื่อหลายพันปีมาแล้วเชื่อว่า "กัจจานี" นางมีบุตรชายโตเป็นหนุ่มแล้วอยู่คนหนึ่ง บุตรชายคนนี้ดีต่อมารดามาก เขาดูแลนางพราหมณีให้มีความสุขสบายโดยไม่ให้เหน็ดเหนื่อย จนนางกัจจานีสงสารอยากให้ลูกมีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระ โดยการหาหญิงสาวที่คู่ควรมาเป็นภรรยา
      
       ในครั้งแรกชายหนุ่มก็ปฏิเสธ ด้วยคิดว่าไม่ได้เหน็ดเหนื่อยยากอันใดนักหนา มีความเต็มใจที่มีโอกาสได้ปรนนิบัติมารดาเช่นนี้ แต่ในที่สุดทนการรบเร้าจากมารดาไม่ไหวจึงต้องรับหญิงคนหนึ่งมาเป็นภรรยา
      
       แม้ว่าจะแต่งงานไปแล้ว ชายหนุ่มก็ยังดูแลยกย่องมารดาดังเดิม เป็นเหตุให้ผู้เป็นภรรยาเกิดความอิจฉา ริษยา อยากได้รับการเอาอกเอาใจ และเป็นใหญ่ในบ้านบ้าง จึงเห็นว่านางพราหมณีเป็นเสี้ยนหนามที่ต้องกำจัดเสียให้พ้นทาง
      
       เมื่อสามีไม่อยู่เมื่อใด ผู้เป็นภรรยาก็แกล้งนางกัจจานีต่าง ๆ นานา เช่น หุงข้าวดิบให้กินบ้าง ผสมน้ำเย็นจัด หรือร้อนจัดให้อาบบ้าง ปล่อยให้ยุงเข้ามุ้งบ้าง ทำดังนี้แล้วก็ยังฟ้องสามีว่า แม่นั้นเอาใจยาก บ่นจู้จี้จุกจิก ทำอะไรก็มีแต่ติ กระทำเช่นนี้บ่อย ๆ เข้า สามีก็ชักจะเอนเอียง เชื่อภรรยา จนถูกนางใช้มารยาหญิงยุยุงให้เขาไล่มารดาออกไป
      
       นางกัจจาณีต้องเรร่อนอาศัยเขาบ้าง ขอทานบ้าง รับจ้างบ้าง ยังชีพไปวัน ๆ หนึ่งด้วยความลำบาก แต่ก็มิได้กล่าวโทษลูกแต่อย่างใด บุตรสะใภ้ของนางก็ไม่ได้หยุดความร้ายกาจ เมื่อนางตั้งครรภ์ และคลอดบุตรชายออกมา นางก็ประโคมข่าวว่านางมีโชคดี เพราะได้ขับคนอัปมงคลออกไปจากบ้าน
      
       ฝ่ายนางพราหมณีมีความโทมนัสเศร้าเสียใจมากว่า "ธรรมะอันเป็นความดีงาม" ได้ตายไปจากโลกแล้วหรือ คนทำชั่วถึงได้ดี นางจึงตัดสินใจนำอาหารเข้าไปในป่าช้า ใช้หัวกระโหลก 3 หัวเป็นที่ตั้งหม้อและกระทะจุดเชื้อเพลิงหุมต้มอาหารเตรียมอุทิศให้แก่ธรรมะ
      
       เรื่องแบบนี้คงไม่เคยเกิดขึ้นในโลก จึงร้อนถึงพระอินทร์ต้องปลอมเป็นพารหมณ์แก่มาสงเคราะห์นางพราหมณี โดยการรับอาสาไปลงโทษลูก และหลานของนางให้ถึงแก่ความตาย หรือทำให้เกิดความเจ็บปวดหรือให้ยากจนลง แต่ไม่ว่าจะเสนอโทษอย่างใด ๆ นางพราหมณีก็ไม่อาจเห็นความวิบัติที่จะเกิดกับบุตรชาย สะใภ้ และหลานของนางได้ พระอินทร์แปลงจึงชี้ให้เห็นว่า
      
       "ธรรมะยังไม่ได้ตายไปจากโลกนี้ ด้วยเห็นชัด ๆ ว่า ยังมีอยู่แม้ในตัวของนางเองที่มีความรัก และความเมตตาต่อลูก ไม่ได้อาฆาตพยาบาทจองเวร หรือคิดอยากให้ลูกมีอันตรายใด ๆ เลย ส่วนกรรมดีกรรมชั่วนั้นย่อมมีจริง เพียงแต่ไม่ส่งผลทันตาเห็นอย่างที่เราต้องการเสมอไป"
      
       ซึ่งนางกัจจานีก็เห็นจริง พราหมณ์เฒ่าจึงเรียกบุตรชาย และสะใภ้มาอบรมสั่งสอนให้ทราบถึงความรักอันสูงส่งของนางกัจจานี จนทั้งสองสำนึก และรับนางกัจจานีเข้าไปอยู่ในบ้าน คอยดูแลให้ความสุขจนสิ้นอายุขัย
      
       เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงความรักอันยิ่งใหญ่ของแม่ที่แสนจะบริสุทธิ์ผุดผ่องและเป็นอมตะ ซึ่งไม่มีความรักชนิดใด ๆ ในโลกมาเทียบเทียมได้
      
       ดังนั้นผู้เขียนจึงอยากให้ผู้อ่านทุกท่านทบทวนดูความรักของแม่ในทุก ๆ วัน แล้วแสดงน้ำใจตอบด้วยวิธีการที่เหมาะสมของแต่ละคน ให้เลื่องลือกระฉ่อนเทียบเคียงกับความรักของแม่ในเรื่องนี้
      
       //////////////
      
       ขอขอบคุณนิทานเรื่องสั้น "ธรรมะบันดาลใจ นิทานต้นแบบแห่งความดี" สำนักพิมพ์ในเครือสถาพรบุ๊คส์

ที่มา
http://www.manager.co.th/Family/ViewNews.aspx?NewsID=9540000050152

บิดามารดา คือ พระพรหม เปี่ยมด้วย พรหมวิหาร4 เต็มเปี่ยม<<<ผู้ปฏิบัติธรรมควรศึกษาอย่างยิ่ง
    
ความหมายของพรหมวิหาร 4
- พรหมวิหาร แปลว่า ธรรมของพรหมหรือของท่านผู้เป็นใหญ่ พรหมวิหารเป็นหลักธรรมสำหรับทุกคน เป็นหลักธรรมประจำใจที่จะช่วยให้เราดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างประเสริฐและบริสุทธิ์ หลักธรรมนี้ได้แก่

เมตตา   ความปรารถนาให้ผู้อื่นได้รับสุข
กรุณา   ความปราถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์
มุทิตา   ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี
อุเบกขา   การรู้จักวางเฉย
อ่านต่อ
http://www.learntripitaka.com/scruple/prom4.html

[ATITTAN]

ขอบคุณท่านทรงกรดสำหรับธรรมมะฉบับการ์ตูนด้วยค่ะสนุกและได้สาระมากๆเลยค่ะ^^

[ทรงกลด]

การอุทิศบุญที่ถูกต้องและได้ผล
โดยหลวงพ่อฤาษีฯ วัดท่าซุง (พระราชพรหมยาน)

การอุทิศส่วนกุศลให้คนตาย
 
“..การอุทิศส่วนกุศลในพระพุทธศาสนา ไม่ต้องใช้นํ้าการที่พระเจ้าพิมพิสาร เป็นองค์แรกที่อุทิศส่วนกุศลโดยใช้นํ้า ก็เพราะท่านเพิ่งพบพระพุทธเจ้า เนื่องจากศาสนาพราหมณ์เขาถือว่า ถ้าจะให้อะไรกับใคร ต้องให้คนนั้นแบมือแล้วเอานํ้าราดลงไป ท่านยังชินอยู่กับประเพณีของพราหมณ์ แต่พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้ห้าม เพราะเห็นว่าใจท่านตั้งตรงเวลาอุทิศส่วนกุศล
 
เรื่องการกรวดนํ้านี้ สมัยเมื่ออาตมาบวชได้วันที่สอง ขณะเจริญพระกรรมฐานได้มีผีตัวผอมก๋องเข้ามานั่งอยู่ข้างหน้า อาตมาก็สวด “อิมินา ปุญญกัมเมนะ อุปัชฌายา” หมายถึงอุปัชฌาย์ แต่อุปัชฌาย์ก็ยังไม่ตาย “คุณุตตรา อาจาริยู” ให้ คู่สวดอีก คู่สวดก็ยังไม่ตาย ว่าเรื่อยไปยังไม่ทันจะจบเหลืออีกตั้งครึ่งบท เห็นเดินมา ๒ คนเอาโซ่คล้องคอลากผีที่นั่งอยู่ข้างหน้าไปเลย ผลปรากฏว่ายังไม่ได้ให้ผีเลย
 
พอตอนเช้าไปบิณฑบาตกลับมาฉันข้าว พอฉันเสร็จล้างบาตรเช็ดเรียบร้อย ปกติฉันเสร็จหลวงพ่อปานท่านจะยถาฯ แต่วันนี้ท่านไม่ยถาฯ ท่านนั่งเฉยมองหน้าถามว่า
 
“ไงพ่อคุณ พ่ออิมินาคล่อง สวดอย่างนั้นผีจะได้กินเหรอ”
ท่านให้แปลอิมินาแปลว่าอย่างไรบ้าง อุปัชฌาย์ก็ยังไม่ตาย คู่สวดญัตติคือท่านก็ยังไม่ตายมาให้ท่าน ผีที่อยู่ข้างหน้าทำไมไม่ให้
ท่านก็บอกว่า “ทีหลังผีมาละก็ ผีมันอยู่นานไม่ได้ บางทีก็หลบหน้าเขามานิดหนึ่ง ถ้ามานั่งใกล้เรา ทุกขเวทนาอย่างเปรตนี่ ไฟไหม้ทั้งตัว หอกดาบฟัน เวลาที่เราเจริญพระกรรมฐานอยู่ บุญของเรานี่สามารถจะช่วยให้เขามีความสุขได้ เพราะถ้ามานั่งข้างหน้าใกล้ๆเรานี่ ไฟจะดับ หอกดาบจะหลุดไป แต่ว่าจะอยู่นานไม่ได้ ต้องพูดให้เร็วเพราะเขาจะต้องไปรับโทษ เวลาอุทิศส่วนกุศลให้ว่าเป็นภาษาไทยชัดๆ และให้สั้นที่สุด”

ให้บอกว่า “บุญใดที่ฉันบำเพ็ญมาแล้วตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ผลบุญทั้งหมดนี้จะมีประโยชน์ ความสุขแก่ฉันเพียงใด ขอเธอจงโมทนาผลบุญนั้นและรับผลเช่นเดียวกับฉันตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป”
วันหลังผีตัวใหม่มา ตัวก่อนที่ถูกลากคอไปมาไม่ได้แล้ว ผีตัวใหม่ผอมก๋องเอาทนายมาด้วย ยืนอยู่ข้างหลังนางฟ้าที่มีทรวดทรงสวย เป็นเทวดาใหญ่มากบอกว่า
“ท่านนั่งอยู่นี่ไงล่ะ จะให้ท่านช่วยอะไรก็บอกท่านสิ”
ผีผอมก๋องพูดไม่ออกเพราะกรรมมันปิดปาก อาตมานึกขึ้นมาได้ ถ้าขืนให้อยู่นานเดี๋ยวโซ่คล้องคอลากไปอีก จึงอุทิศส่วนกุศลให้ตามที่หลวงพ่อปานสอน จึงบอกว่า
“ตั้งใจโมทนาตาม ทีหลังมา ข้าไม่ให้พูดแล้วข้าให้เลย”
พอว่าจบผีผอมก๋องก็ก้มลงกราบ กราบไปครั้งแรกลุกขึ้นมาก็ผอมตามเดิม กราบครั้งที่สองลุกขึ้นมาก็ผอมตามเดิม พอกราบครั้งที่สามลุกขึ้นมา คราวนี้ชฎาแพรวพราวเช้งวับไปเลย
การได้รับส่วนกุศลนี้ ขึ้นอยู่กับท่านนั้นมีโอกาสโมทนา ท่านก็ได้รับ แต่ถ้าท่านนั้นไม่มีโอกาสโมทนาก็ไม่ได้รับ เปรียบเหมือนเราเอาสิ่งของไปให้ แต่ผู้รับเขาไม่รับ เขาก็จะไม่ได้ของ ถ้าพวกเขาอยู่ในนรก ไฟไหม้ทั้งวัน ถูกสรรพาวุธสับฟันทั้งวัน ถ้าเราเอาขนมไปให้กิน เขาก็ไม่มีโอกาสจะได้กินขนม ปรทัตตูปชีวีเปรตเป็นเปรตระดับที่ ๑๒ แบ่งเป็น ๒ พวกคือ พวกที่มีกรรมบางอยู่ข้างหน้า เราอุทิศให้แผ่กระจายเขาโมทนาได้ แต่พวกที่มีกรรมหนาอยู่ข้างหลัง ให้แผ่กระจายนี่เขาโมทนาไม่ได้ ถึงแม้จะมีสิทธิ์โมทนาก็ตาม เขาก็ไม่มีโอกาส พวกปรทัตตูปชีวีเปรตมายืนอยู่นานไม่ได้ ส่วนสัมภเวสีก็มีความหิวแต่อยู่นานได้ จึงต้องให้เจาะจงเฉพาะตรง ถ้าไม่ให้ตรงเฉพาะก็รับไม่ได้เพราะกรรมหนัก ฉะนั้นการอุทิศส่วนกุศล เวลาจะให้ ให้ว่าเป็นภาษาไทยให้เรารู้เรื่องและให้สั้นที่สุด

อ่านต่อ จากที่มา
http://firstini.diaryclub.com/20110527/

[saken6009]

อุทิศส่วนบุญให้คนตาย แบบการ์ตูน

                                       

ขอขอบคุณท่าน ทรงกลด ที่นำบทความการ์ตูนดีมากๆมาให้พี่น้องศิษย์วัดบางพระได้อ่านครับ

 

ติดตามอยู่ครับ อ่านแล้วเพลินดีมากๆครับ และ ได้สาระความรู้มากๆครับผม

 

(ขออนุญาตเข้ามาอ่าน เพื่อเป็นความรู้ ขอบคุณครับผม)

   

[ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์)]

ขอบคุณท่านทรงกลดมากครับ เนื้อหาเข้าใจง่ายได้สาระเป็นอย่างยิ่งครับ

เพิ่มเติมครับ

ภพ ๓ ประกอบด้วย กามภพ๑ รูปภพ๑ อรูปภพ๑ มีทั้งหมด ๓๑ ภูมิ ได้ชื่อว่าเป็นคุกสำหรับจองจำสรรพสัตว์ที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จักจบสิ้น ทางเดียวที่จะออกจากคุกนี้ได้คือการกำจัดกิเลสให้หมดสิ้นไปจนเข้าถึง"พระนิพพาน"

แบ่งคร่าวๆได้ ๒ คือฝ่ายสุคติ,ฝ่ายทุคติ

ฝ่ายสุคติ(สถานที่ซึ่งใครได้อยู่แล้วย่อมเป็นสุข) มี ๒๗ ภูมิได้แก่

มนุสสภูมิ(ภูมิของมนุษย์)๑ เทวภูมิ(ภูมิของเทวดา)๖ ไล่เรียงไปตั้งแต่ จาตุมหาราชิกา,ดาวดึงส์,ยามา,ดุสิต,นิมมานรดี,ปรนิมมิตวสวัตตี.

รูปภพ ประกอบด้วย พรหมทั้ง ๑๖ ชั้น .อรูปภพ ประกอบด้วย อรูปพรหม ๔ ชั้น

และที่จะกล่าวถึงนั่นคือ ฝ่ายทุคติ(สถานที่ที่เต็มไปด้วยความทุกข์)เรียกว่า "อบายภูมิ" มี ๔ แห่ง คือ

๑.นิรยภูมิ หรือที่เรียกทั่วไปว่า"นรก" มีทั้งหมด ๘ ขุมใหญ่เรียกว่า"มหานรก" ขุมบริวาร ๑๒๘ ขุม เรียกว่า "อุสสทนรก"(การลงทัณฑ์จะเบากว่าในมหานรก) ขุมย่อย ๓๒๐ ขุม เรียกว่า "ยมโลก"(การลงทัณฑ์จะเบากว่าในอุสสทนรก) รวมทั้งสิ้น ๔๕๖ ขุม

๒.เปตติวิสยภูมิ หรือเรียกว่า"ภูมิเปรต" อยู่บริเวณซอกเขาตรีกูฏ บางส่วนมีปะปนอยู่กับมนุษย์โลกด้วยแต่เป็นภพที่ละเอียดกว่า เหตุที่ทำให้เกิดเป็นเปรตเพราะ อกุศลกรรมตระหนี่หวงแหนทรัพย์เป็นหลัก

๓.อสุรกายภูมิ มีความคล้ายเปรตมากแยกได้ยาก มีความเป็นอยู่แสนลำบากเช่นเดียวกับเปรต แต่หนักไปทางกระหายน้ำมากกว่าอาหาร เหตุที่ทำให้เกิดเป็นอสุรกายเพราะโลภอยากได้ของผู้อื่นในทางที่มิชอบ

๔.ติรัจฉานภูมิ คือภูมิของสัตว์เดียรัจฉาน(มีลำตัวไปทางขวาง อกขนานพื้นและจิตใจก็ขวางจากหนทางพระนิพพานด้วย)อยู่ปะปนกับมนุษย์ทั่วไป

สำหรับการทำบุญอุทิศไปให้ผู้ตายที่เสวยผลกรรมอยู่ในนิรยภูมิ(นรก)

ในมหานรก ๘ ขุมใหญ่ และในขุมบริวารอุสสทนรก ๑๒๘ ขุม สัตว์นรกที่อยู่ในทั้ง ๒ ส่วนนี้ มิอาจรับผลบุญที่มีผู้อุทิศไปให้ได้  ถามว่าแล้วผลบุญที่อุทิศให้นั้นจะไปอยู่ไหน คำตอบคือ ผลบุญนั้นจะไปรออยู่ที่"ยมโลก" สัตว์นรกที่ทำกรรมหนักจะไปอยู่ในมหานรก เมื่อใช้กรรมจนเบาบางลงมาบ้างแล้วก็จะไปใช้กรรมต่อที่อุสสทนรก และเมื่อใช้กรรมในอุสสทนรกจนเบาบางแล้วก็จะไปใช้กรรมต่อที่ยมโลก เมื่อมาอยู่ที่ยมโลกนี้จึงจะได้รับบุญที่มีผู้อุทิศมาให้ได้

ข้อแนะนำ จะมีอยู่ ๑ วันที่ใน"นิรยภูมิ" หรือ นรก หยุดการลงทัณฑ์ชั่วคราว หากมีผู้ทำบุญแล้วอุทิศไปให้ สัตว์นรกนั้นก็จะได้รับผลบุญในทันที วันนั้นก็คือ "วันธรรมสวนะ" หรือที่เราเรียกกันว่า "วันพระ" นั่นเอง

ฉะนั้น ทุกวันพระและทุกๆวันก็อย่าลืมทำบุญและอุทิศส่วนบุญกุศลไปให้ผู้ล่วงลับกันนะครับ.

 

[Lizm Club]

ข้อแนะนำ จะมีอยู่ ๑ วันที่ใน"นิรยภูมิ" หรือ นรก หยุดการลงทัณฑ์ชั่วคราว หากมีผู้ทำบุญแล้วอุทิศไปให้ สัตว์นรกนั้นก็จะได้รับผลบุญในทันที วันนั้นก็คือ "วันธรรมสวนะ" หรือที่เราเรียกกันว่า "วันพระ" นั่นเอง.......................ขอบคุณมากค่ะ ได้ความรู้ใหม่เพิ่มเติ่มเยอะเลย.......

[โบตั๋นสีขาว]

ขอบคุณมากคะ สำหรับเรื่องราวดีๆ และ การ์ตูนธรรมะ อ่านแล้วได้ความรู้มากคะ

[jidarsarika]

ขอบคุณ คุณทรงกลดมากค่ะ ชอบบทความนี้มากค่ะ
มีคำถามมารบกวนผู้รู้เกี่ยวกับการใช้คำหน่อยค่ะ
อยากถามเพิ่มเติมว่าเวลากรวดน้ำ ใช้คำว่า"อุทิศ" บุญให้กับคนตายอย่างเดียวใช่ไหมคะ
"นำส่งบุญ"ให้ใช้กับ คนเป็น ใช่หรือไม่
"ถวายส่วนบุญกุศล" ให้ใช้กับ พระพุทธเจ้าพระโพธิสัตว์และพระอรหันต์รวมทั้ง พระอริยสงฆ์เจ้า ทุกๆพระองค์ รึเปล่า
"แผ่ส่วนบุญกุศล" ใช้กับองค์เทพ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ รึเปล่า

เพราะทุกวันนี้ก็กล่าวแบบนี้อยู่  บางคนก็บอกถูกแล้ว บางคนบอกไม่ใช่ ก็เลยไม่ค่อยสบายใจ
อ่านหนังสือบางเล่มบอกเวลาส่งบุญพวกนี้ ต้องมีการแยกคำระหว่าง พระ เทพ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คนตาย คนเป็น
แต่บางคนบอกคำว่า "อุทิศ" ใช้ได้ครอบคลุมหมด ก็เลยอยากทำให้ถูกต้องหมดเลยค่ะ รบกวนผู้รู้หน่อยนะคะ
ขอบพระคุณล่วงหน้าที่เข้ามาตอบค่ะ  

[ทรงกลด]

ขอบคุณ คุณทรงกลดมากค่ะ ชอบบทความนี้มากค่ะ
มีคำถามมารบกวนผู้รู้เกี่ยวกับการใช้คำหน่อยค่ะ
อยากถามเพิ่มเติมว่าเวลากรวดน้ำ ใช้คำว่า"อุทิศ" บุญให้กับคนตายอย่างเดียวใช่ไหมคะ
"นำส่งบุญ"ให้ใช้กับ คนเป็น ใช่หรือไม่
"ถวายส่วนบุญกุศล" ให้ใช้กับ พระพุทธเจ้าพระโพธิสัตว์และพระอรหันต์รวมทั้ง พระอริยสงฆ์เจ้า ทุกๆพระองค์ รึเปล่า
"แผ่ส่วนบุญกุศล" ใช้กับองค์เทพ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ รึเปล่า

เพราะทุกวันนี้ก็กล่าวแบบนี้อยู่  บางคนก็บอกถูกแล้ว บางคนบอกไม่ใช่ ก็เลยไม่ค่อยสบายใจ
อ่านหนังสือบางเล่มบอกเวลาส่งบุญพวกนี้ ต้องมีการแยกคำระหว่าง พระ เทพ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คนตาย คนเป็น
แต่บางคนบอกคำว่า "อุทิศ" ใช้ได้ครอบคลุมหมด ก็เลยอยากทำให้ถูกต้องหมดเลยค่ะ รบกวนผู้รู้หน่อยนะคะ
ขอบพระคุณล่วงหน้าที่เข้ามาตอบค่ะ 

รอท่าน... ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์)หรือท่านอื่นที่ทราบ มาตอบ
สำหรับความคิดผม...อยู่ที่เจตตนา

[ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์)]

กรวดน้ำกันไปทำไม ทำไมถึงต้องกรวดน้ำ?

   เป็นคำถามที่เชื่อว่าเป็นข้อสงสัยของหลายๆคน จะลองนำที่มาของการกรวดน้ำมาเล่าให้ฟังพอสังเขปนะครับ

ย้อนไปในสมัยพุทธกาล ในขณะที่พระมหาบุรุษเจ้าชายสิทธัตถะกำลังบำเพ็ญเพียรทางจิตเพื่อหวังตรัสรู้พระสัพพัญญุตญานอยู่ใต้ต้นอัสสัตถพฤกษ์ หรือที่รู้จักในนาม"ต้นโพธิ์" เหล่าทวยเทพพยาดาทั้งหมื่นโลกธาตุก็สาธุการแซ่ซ้องสรรเสริญพระมหาบุรุษดังไปก้องภพ พร้อมทั้งมาห้อมล้อมแห่ชมพระบารมีจนนับประมาณมิได้

พญาวัสสวดีมาร มารผู้หยาบช้า ได้ยินเสียงดังนั้นแล้วก็เห็นท่าไม่ดีเกรงว่าพระมหาบุรุษจะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงหาทางขัดขวางพระมหาบุรุษ โดยทรงช้างคีรีเมขล์เนรมิตแขนตั้งพัน ถือศาสตรวุธครบสรรพ พร้อมยกพลเสนามารมามากมาย แล้วก็เข้าล้อมบัลลังก์ของพระมหาบุรุษไว้

หมู่มวลเทพยดาทั้งหลายเห็นดังนั้น ก็เกิดอาการหวาดกลัวจึงหนีไปอยู่ที่สุดขอบจักรวาล ปล่อยให้พระมหาบุรุษอยู่เผชิญหน้ากับบรรดาพหลพลมารเหล่านั้น

พญามารพร้อมเสนามารทั้งหลายต่างก็เข้าทำอันตรายแก่พระมหาบุรุษต่างๆนานา แต่ไม่ว่าจะด้วยอาวุธศาสตราหรือฤทธิ์ที่แสดงออกมาเพียงใด ก็ไม่ทำให้พระมหาบุรุษไหวติงได้เลย ซ้ำศาสตาวุธทั้งหลายก็กลายสภาพเป็นดอกไม้ของหอมบูชาพระมหาบุรุษเสียอีก

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว พญามารจึงได้กล่าวตู่พระมหาบุรุษว่า บัลลังก์ที่พระมหาบุรุษประทับอยู่นี้เป็นของตน ขอพระมหาบุรุษจงเลิกบำเพ็ญเพียรแล้วลุกออกจากบัลลังก์ที่ประทับนี้เสียเถิด

พระมหาบุรุษจึงกล่าวกับพญามารว่า บัลลังก์นี้สำเร็จขึ้นแล้วด้วยบุญของเราที่ได้บำเพ็ญมานับอสังไขยยกัปป์ จักนับจักประมาณมิได้

ฝ่ายพญามารจึงท้วงขึ้นว่า ท่านมีพยานรับรู้หรือไม่ เรา(พญามาร)มีพยานคือพลพยุหเสนามารที่ห้อมล้อมอยู่ ณ ที่นี้ที่ยืนยันว่าบัลลังก์นี้เป็นของเรา

ฝ่ายพระมหาบุรุษที่ประทับอยู่เพียงลำพัง จึงทรงนั่งประทับปางมารวิชัย(ลักษณะเช่นเดียวกับพระพุทธรูปปางมารวิชัย)มือขวาวางอยู่ที่หัวเข่าข้างขวาแล้วชี้นิ้วลงไปที่พื้นดิน

ทันใดนั้นนางวสุนธรา หรือที่เรียกว่า "พระแม่ธรณี"จึงปรากฏกายขึ้น พร้อมเป็นพยานให้พระมหาบุรุษ โดยกล่าวว่า ในอดีตชาติทุกๆชาติจนถึงปัจจุบัน เมื่อพระมหาบุรุษบำเพ็ญบุญสร้างกุศลแล้วทุกครั้งก็จะหลั่งน้ำไว้ที่ผืนดิน แล้วพระแม่ธรณีจะรองรับเก็บน้ำนั้นไว้ที่มวยผม

เพื่อให้เป็นที่ประจักษ์ พระแม่ธรณีจึงบีบมวยผมของตน

ทันใดนั้นสายธารธาราได้หลั่งไหลปานน้ำในพระมหาสมุทรทั้ง๔ จนเข้าท่วมพญามารพร้อมเสนาให้ราบไปพร้อมกับสายน้ำที่บีบออกมาจากมวยผมของพระแม่ธรณี พญามารจึงพ่ายแพ้ไปในที่สุด พระมหาบุรุษก็ได้บรรลุพระสัพพัญญุตญาณเป็น"พระสัมมาสัมพุทธเจ้า"ในเวลาถัดมา

และนี่จึงเป็นที่มาของการกรวดน้ำครับ คือการกรวดน้ำฝากไว้กับพระแม่ธรณีตามอย่างพระมหาบุรุษในครั้งนั้น

คำถามต่อมาเอ๊ะ...แล้วปัจจุบันทำไมต้องนำน้ำที่กรวดแล้วไปรดต้นไม้ด้วย

หากลองอ่านที่มาของการกรวดน้ำแล้วก็จะทราบว่า ให้เทน้ำไว้ที่ดินสะอาด(ฝากพระแม่ธรณีไว้) แต่ปัจจุบันผู้หลักผู้ใหญ่คนแก่คนเฒ่า มักจะบอกว่าให้นำน้ำที่กรวดแล้วไปรดต้นไม้ นี่อาจจะเป็นเพราะว่าให้น้ำนั้นได้ใช้ประโยชน์อย่างอื่นไปด้วย ดีกว่าการเทลงดินอย่างเดียวแล้วไม่เกิดประโยชน์อะไร แต่หากนำไปรดต้นไม้ก็ช่วยให้ต้นไม้ในวัดเจริญเติบโตไปอีกด้วย วัดก็ร่มรื่นน่าชม เป็นสัปปายะเหมาะแก่การประพฤติปฏิบัติธรรม

คำถามต่อมาที่เป็นประเด็นไว้เกี่ยวกับการใช้คำว่าเหมาะสมหรือไม่อย่างไร

อุทิศ คือ"การให้" ครับ เราจะอุทิศให้สำเร็จประโยชน์แก่ใครก็ได้ครับ ดังคำแปลใน"บทกรวดน้ำอิมินา"(หาอ่านได้ในมนต์พิธีทั่วไป)

อิมินา ปุญญะกัมเมนะ อุปัชฌายา คุณุตตะรา
คำแปล- ด้วยบุญนี้ อุทิศให้ อุปัชฌาย์ ผู้เลิศคุณ

อาจะริยูปะการาจะ มาตาปิตา จะ ญาตะกา (ปิยา มะมัง)
คำแปล - และอาจารย์ ผู้เกื้อหนุน ทั้งพ่อแม่ และปวงญาติ

สุริโย จันทิมา ราชา คุณะวันตา นะราปิ จะ
คำแปล - สูรย์จันทร์ และราชา ผู้ทรงคุณหรือสูงชาติ

พรัหมะมารา จะ อินทา จะ โลกะปาลา จะ เทวะตา
คำแปล - พรหม มาร และอินทราช ทั้งทวยเทพ และโลกบาล

ยะโม มิตตา มะนุสสา จะ มัชฌัตตา เวริกาปิ จะ
คำแปล -  ยมราช มนุษย์มิตร ผุ้เป็นกลาง ผู้จองผลาญ

สัพเพ สัตตา สุขี โหนตุ ปุญญานิ ปะกะตานิ เม
คำแปล - ขอให้สุขศานติ์ทุกทั่วหน้า อย่าทุกข์ทน บุญผองที่ข้าทำจงอำนวยศุภผล

สุขัง จะ ติวิธัง เทนตุ ขิปปัง ปาเปถะ โว มะตัง
คำแปล - ให้สุขสามอย่างล้น ให้ลุถึงนิพพานพลัน

อิมินา ปุญญะกัมเมนะ อิมินา อุททิเสนะ จะ
คำแปล - ด้วยบุญนี้ที่เราทำ และอุทิศให้ปวงสัตว์

ขิปปังหัง สุละเภ เจวะ ตัณหุปาทานะเฉทะนัง
คำแปล - เราพลันได้ ซึ่งการตัด ตัวตัณหา อุปาทาน

เย สันตาเน หินา ธัมมา ยาวะ นิพพานะโต มะมัง
คำแปล - สิ่งชั่วในดวงใจ กว่าเราจะถึงนิพพาน

นัสสันตุ สัพพะทา เยวะ ยัตถะ ชาโต ภะเว ภะเว
คำแปล - มลายสิ้นจากสันดาน ทุกๆ ภพ ที่เราเกิด

อุชุจิตตัง สะติปัญญา สัลเลโข วิริยัมหินา
คำแปล - มีจิตตรง และสติปัญญาอันประเสริฐ พร้อมทั้งความเพียรเลิศเป็นเครื่องขูดกิเลสหาย

มารา ละภันตะ โนกาสัง กาตุญจะ วิริเยสุ เม
คำแปล - โอกาส อย่าพึงมี แก่หมูมารทั้งสิ้นทั้งหลาย เป็นช่อง ประทุษร้ายทำลายล้างความเพียรจม
 
พุทธาทิปะวะโร นาโถธัมโม นาโถ วะรุตตะโม
คำแปล -  พระพุทธผู้วรนาถ พระธรรมที่พึ่งอุดม

นาโถ ปัจเจกะพุทโธ จะ สังโฆ นาโถตตะโร มะมัง
คำแปล - พระปัจเจกะพุทะสมทบ พระสงฆ์ ที่ผึ่งพยอง

เตโสตตะมานุภาเวนะ มาโรกาสัง ละภันตุ มา
คำแปล - ด้วยอานุภาพนั้น อย่าเปิดโอกาสให้แก่มาร เทอญ.

สรุปว่าใช้อุทิศได้ทุกคน,สิ่ง,อย่าง ไม่ต้องกังวลกับการเลือกใช้คำ เพราะบทสรุปก็คือ"เมตตาจิตเราแผ่ไปถึงก็จะถึงผู้รับครับ"

 

[ทรงกลด]

ขอบคุณ  :054:ท่าน ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์) เป็นอย่างยิ่งครับ

[jidarsarika]

ขอบคุณ คุณทรงกลดและคุณ ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์) มากค่ะ

เฮ้อ... อ่านแบบนี้แล้วสบายใจขึ้นเยอะเพราะทุกวันนี้เวลาส่งบุญให้ใครต้องมานั่งกังวลนึกว่าใช้คำโน้นคำนี้ตลอดเวลา
อย่างนี้เวลาเราจะอุทิศให้ใครก็แล้วแต่ใช้อุทิศคำเดียวจบ ก็ดีค่ะ เวลาส่งจิตจะได้นิ่งมีสมาธิและส่งให้พวกเขาได้อย่างเต็มที่