ซึ้งครับ
อยากจะบอกเพื่อนๆว่าหากยังมีโอกาสแสดงความกตัญญูเพื่อทดแทนพระคุณพ่อแม่ได้ ก็อย่าละเลย
หากเราดูแลท่านในตอนนี้ เราและท่านก็รับรู้เห็นได้ว่าท่านได้รับจริง
หาอาหารให้ทานก็เห็นท่านทานจริง อิ่มจริง
พาท่านเที่ยวก็เห็นท่านมีความสุข ท่านปวดเมื่อยเราก็บีบนวดคลายให้ ฯลฯ
เป็นความรู้สึกที่รับรู้ถึงกันทั้ง๒ฝ่าย อีกทั้งหากผู้อื่นได้เห็นก็จะสรรเสริญว่าท่านเป็นลูกกตัญญู
แต่หากสิ้นท่านไปแล้ว ถึงเวลานั้นเราจะร่ำร้องเสียใจว่าอยากพาท่านไปโน่นไปนี่
อยากให้ท่านทานอาหารอร่อยแค่ไหน ดีแค่ไหน แพงแค่ไหน
อยากทำให้ท่านมีความสุขแค่ไหนก็ไม่มีโอกาสรับรู้ว่าท่านจะได้รับหรือไม่ มันสายไปแล้ว....
