...เมื่อจิตระลึกถึงธรรม บทที่ ๑๔...
...ชีวิตคือการเดินทางของจิตวิญญาณ
ที่ต้องผ่านบททดสอบมามากมาย
กว่าจะถึงจุดหมายปลายทางของชีวิต
เรียนรู้ความถูกผิดและดีชั่วอยู่ตลอดเวลา
แสวงหาซึ่งความสำเร็จของชีวิตที่คิดไว้
แตกต่างกันไปตามความปรารถนา
ของแต่ละคน
...รางวัลของชีวิตมิได้วางไว้ที่จุดเริ่มต้น
และหนทางนั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
ย่อมมีอุปสรรคขวากหนามอยู่บนเส้นทาง
ทุกอย่างที่พานพบล้วนเป็นประสบการณ์
ของชีวิต ความพลาดผิดพลาดพลั้ง
จึงไม่ใช่ความล้มเหลว แต่มันเป็น
บทเรียนของชีวิตที่สอนให้เราเรียนรู้
...ชีวิตที่เหลืออยู่เรียนรู้จากสิ่งที่ผ่านมา
เพื่อที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า
แสวงหาในสิ่งทีดีให้แก่ชีวิต
ไม่ให้พลาดผิดอย่างที่เคยผ่านมา
เพราะว่าเราได้เรียนรู้และมีบทเรียน
มาแล้ว ตราบใดที่ชีวิตนั้นยังมีลมหายใจ
การเดินทางของชีวิตก็ยังไม่สิ้นสุด....
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๗ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๖๓...
เวลา ๒๐:๓๐ น. ...
