...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๓...
...แต่ละวันที่ผ่านไปนั้น มีเรื่องราว
มากมายที่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิต
ที่ทำให้เราคิดและต้องทำ มีผัสสะ
สิ่งกระทบมากมาย ให้เรานั้นได้รับรู้
เราจึงควรจะจดจำเพียงสิ่งที่
มีประโยชน์และเป็นสาระ ส่วนสิ่ง
ที่เป็นขยะทางความคิด ลบมันไป
ไม่จดจำ ใช้สติปัญญาใคร่ครวญ
ทบทวนสิ่งผ่านเข้ามา ว่าสิ่งไหน
เป็นสาระ สิ่งไหนไม่เป็นสาระ
พิจารณาให้เห็นคุณ เห็นโทษ
เห็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์
ของเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามา
พิจารณาเข้าสู่ความเป็นกุศล
และอกุศล มีสติเตือนตนให้อยู่
ในความไม่ประมาท ไม่ปรุงแต่ง
ในอกุศล ประคองจิตของตน
ให้อยู่ในกุศลธรรม น้อมนำจิต
เข้าสู่ความสงบนิ่ง มองทุกสรรพสิ่ง
ให้เป็นธรรมะ แล้วจะพบสัจธรรม
ของธรรมชาติทั้งหลายในกาย
และจิตของเรา...
๐ สายธาร แห่งศรัทธา
น้อมนำมา สรรพสิ่ง
สัจจะ คือของจริง
แห่งพุทธะ พระสัมมา
๐ เอาธรรม มานำกล่าว
บอกเรื่องราว ที่ค้นหา
บอกผ่าน กาลเวลา
ตามโอกาส ที่พึงมี
๐ สายธาร แห่งสายธรรม
เสนอนำ สู่ความดี
เส้นทาง ที่บ่งชี้
สู่สันติ สงบเย็น
๐ ทบทวน ใคร่ครวญคิด
เพ่งพินิจ เมื่อพบเห็น
สิ่งที่ ควรจะเป็น
ความเหมาะสม และพอเพียง
๐ วางจิต ให้เป็นกลาง
มองทุกอย่าง ไม่ลำเอียง
สิ่งชั่ว ควรหลีกเลี่ยง
ยับยั้งจิต ไม่คิดทำ
๐ เตือนตน ด้วยสติ
สมาธิ ช่วยชี้นำ
ก่อเกิด กุศลกรรม
ด้วยสติ และปัญญา
๐ รู้ควร และรู้ชอบ
อยู่ในกรอบ แห่งสัมมา
สร้างเสริม พัฒนา
กุศลกรรม ทำสิ่งดี
๐ สิ่งดี ของชีวิต
เป็นนิมิต จะนำชี้
ปลายทาง ของชีวี
สุคติ คือที่ไป...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๔...
