...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๑๔...
...ในการที่จะเผยแผ่ธรรมะนั้น
เราต้องศึกษาทำความเข้าใจกับ
ชุมชนที่เราอยู่อาศัยและชุมชนที่
เราจะไป อย่าได้เข้าไปทำลายลบล้าง
ความเชื่อหรือประเพณีที่เขาเคยมี
เคยกระทำมาในทันทีอย่างที่สุภาษิต
โบราณที่ท่านว่า..." อย่าหักด้ามพร้า
ด้วยหัวเข่า "เพราะเราจะได้รับ
การต่อต้านและความรู้สึกที่เป็น
อคติจากชุมชนนั้นๆ
...เราต้องสร้างความคุ้นเคย ความศรัทธาให้เขาเชื่อถือและยอมรับ
ในตัวเราเสียก่อน พยายามสอดแทรกธรรมะเข้าไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว
ว่ากำลังถูกสอน ซึ่งต้องใช้ความ
อดทนและความพยายามในการ
กระทำเป็นอย่างสูง...
...ถนนแห่งชีวิต...
...ถนน...
คือเส้นทางที่นำไปสู่จุดหมาย
มีอยู่มากมายหลายเส้นทาง
ให้คุณเลือกใช้ในการเดินทาง
มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจเลือก
ว่าคุณจะใช้เส้นทางไหนในการเดินทาง
เพราะทุกอย่างนั้นมันขึ้นอยู่กับใจคุณ
...ถนน...
แต่ละสายนั้นแตกต่างกัน
ตรงบ้างโค้งบ้างกว้างบ้างแคบบ้าง
สภาพสองข้างทางนั้นแตกต่างกัน
อยู่ที่เรานั้นจะเก็บเกี่ยวเรื่องราว
นำมาบอกเล่าเป็นตำนานของการเดินทาง
ทุกก้าวย่างอย่าให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์
...ถนน....
คือเส้นทางแห่งชีวิต
ที่คุณลิขิตชีวิตให้ก้าวเดิน
ซึ่งคุณนั้นสามารถจะเลือกเดินได้
อย่าให้ผู้อื่นมากำหนดอนาคตของคุณ
อย่าเอาชีวิตไปผูกติดกับความคิดของผู้อื่น
จงมีความศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของคุณเอง...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม...
...๒ ธันวาคม ๒๕๖๔...
